Handboek voor de gif-vrije keuken met 334 recepten en talloze variaties.
1982 - Inleiding - Louise van Gisteren en Greet Hospers volgden een diëtistenopleiding in de traditionele voedingsleer. Daarna werden ze diëtiste, elk in een ander ziekenhuis. Onafhankelijk van elkaar ontdekten ze het verband tussen voeding en gezondheid in onze geplastificeerde maatschappij. De 'chemische kijk' op voeding en het lapwerk-karakter van de diëtistenbaan gingen hen opbreken. Louise: 'Ik geloof niet dat de patiënten opfleurden van de voeding die ik ze adviseren moest'. Pas op De Kleine Aarde leerden Louise en Greet elkaar kennen. Samen zetten ze de kaderkursus Voeding op. De meeste recepten in dit boek zijn daar beproefd.
Over de titel: 'Gif-vrij' is niet hetzelfde als 'onbespoten'. Ook de ekologische teler grijpt nog wel eens naar bestrijdingsmiddelen en dergelijke. Maar dat gebeurt niet ondoordacht: milieugevaarlijke substanties worden geweerd. Helaas zullen spoortjes van deze substanties toch nog weleens in ekologische produkten vóórkomen.
Een bui zure regen houdt immers geen halt voor de ekologische akker? Vuile lucht, verontreinigd water en radio-aktieve neerslag dringen zelfs in de ekologische keuken door. Wel is het daar bereide voedsel vrij van allerlei kleur- en smaakstofjes, emulgatoren, verdikkingsmiddelen en andere mutteloze of zelfs gevaarlijke bijmengsels. Degene die achter het fornuis staat tracht, samen met de ekologische telers en de mensen in de voedselverwerkingsbedrijfjes, alles te weren dat milieu of gezondheid zou kunnen aantasten.
Redacteuren:
Illustratoren / fotografen:
Vormgevers:
Auteurs:
Adviseurs:
Genres:
Voorwoord
Zich voeden met op ecologische wijze geteeld voedsel is in onze westelijke culturen nauwelijks meer aanwezig. In onze geindustrialiseerde maatschappij kent de doorsnee mens niet meer de relatie tussen natuur, plant en aarde.
Ecologische teelt van voedingsmiddelen gebeurt in onze culturen praktisch niet meer. Onder ecologische voeding moeten we verstaan het gebruiken van voedsel verbouwd in nauwe relatie tussen mens, natuur, plant, dier en aarde. Voor vermeerdering van opbrengsten is de natuur in de loop der eeuwen sterk gemanipuleerd. De vraag komt op of zonder manipulatie de wereldbevolking met voldoende voedsel zou kunnen worden voorzien. Kunnen we nog terug? Experimenten zullen dit moeten aantonen.
De Kleine Aarde is in ons land nog een van de weinige plaatsen waar voedsel verbouwd wordt op ecologische grondslag. Ervaringen, kleinschalig opgezet, zullen ons moeten leren of een 'terug' mogelijk is en zo ja, op welke wijze. Om aan bespuiting bij de produktie van voedingsmiddelen te ontkomen is frequenter wisselbouw noodzakelijk, dan bij de landbouw met monoculturen; daardoor is een wijziging van voedingsgewoonten nodig met veelvuldiger variatie van bepaalde voedingsmiddelen dan nu gebruikelijk is.
Naast tarwe moeten haver, gerst en rogge meer aandacht krijgen. Het kookboek is daar dan ook met zijn receptuur geheel op ingesteld. Bepaalde recepten doen aan mijn jeugd denken zoals zuurdesembrood, de aan het seizoen aangepaste recepten, het gebruik van tuinkruiden, dat overigens weer in de mode komt, rauwe voedingsmiddelen maar ook het maken van aardappeltaart (wat bij mij thuis tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gedaan) en lekkernijen van natuurlijke voedingsmiddelen.
Dat brandnetels in de recepten voorkomen, zal velen verwonderen. In de Tweede Wereldoorlog hebben we de jonge brandnetel als een uitstekende groente leren waarderen, en ik weet niet waarom we hem nu niet meer zouden eten.
In het algemeen kan gesteld worden dat de recepten aangepast zijn aan de doelstelling: het zich 'ecologisch voeden'; voor de voorlichting die in zijn devies heeft: meer plantaardig eten, een nuttig boek. Voor ieder die kennis wil nemen van alternatieve stromingen op voedingsgebied 'moet' men de 'De Kleine Aarde' met zijn doelstelling kennen.
Prof. Dr. C. den Hartog
INKLAPPEN